Powieść ta, to odmiana powieści, w której przeprowadza się wnikliwą analizę psychologiczną przeżyć bohaterów. Aby tę analizę pogłębić autor rezygnuje z liryzmu i dążenia do ekspresji. Człowiek jest w centrum zainteresowania, w związku z czym fabuła dotyczy najczęściej: życia, śmierci, cierpienia, zła, miłości, a więc wszystkich aspektów życia ludzkiego. W powieści psychologicznej akcent zainteresowania fabułą przesuwa się z pytania „Co dalej” na pytanie :Dlaczego”. Powieść stosuje technikę punktów widzenia, ukazując różnicę między zdaniem człowieka o sobie, a opinia innych na jego temat „Jest się takim, jak myślą o nas ludzie, nie jak myślimy o sobie my”. Narrator stosuje mowę pozornie zależną, co pozwala na zachowanie obiektywizmu utworu bez bezpośredniej oceny postępowania bohaterów.

Nałkowska stawia pytanie o istotę człowieczeństwa osoby jako jednostki i jako członka społeczeństwa. Podstawowe pytanie: kim jest człowiek? Nie zostaje rozstrzygnięte jednoznacznie. Autorkę mniej interesuje intryga, ale bardziej odpowiedź na pytanie: jak to się stało, co do tego doprowadziło? Dlatego też, czytelnik na samym początku dowiaduje się o napisanym finale akcji, poznaje motywy, które do tego doprowadziły.